Tijdens die eerste dagen in Gasthuisberg werd er veel in de gangen van de afdeling gewandeld, altijd vergezeld door één of ander therapeut, en altijd met een doel. Ik moest onder andere deuren tellen, kasten aangeven en de gegeven instructies proberen uit te voeren (…neem de volgende gang rechts…) Dat deze simpele taken niet meer vanzelf gingen was even slikken, en ik vroeg me af hoe het verder moest. Wanneer ik even tijd voor mezelf had, echter, was het duidelijk dat ik nog goed kon nadenken, hoewel het soms lang duurde in een gesprek voor ik het gepaste woord beet had. Bij het schrijven ging dat veel vlotter. Het verschil tussen de ik in mijn hoofd en de ik die de buitenwereld zag zorgde voor veel frustratie.
UZ Gasthuisberg, maart 2017
Een deur is eerder tweedimensioneel.
Tot wanneer je hem open doet, tenminste.
Je gebruikt hem om toegang te verkrijgen tot een nieuwe ruimte.
Een kast hééft een deur, maar is een deur niet.
De deur van de kast geeft toegang tot een ruimte die zich binnenin de kast bevindt, maar degene die de kast opendoet blijft meestal buiten.
Met een gang ligt het iets ingewikkelder: een gang heeft geen toegangsdeur, al vind je meestal deuren in de loop van de gang.
Als je een gang binnenstapt, ben je eigenlijk nog altijd in dezelfde ruimte.
Voila, een deur, een kast en een gang: ik weet al sinds mijn kindertijd het verschil.
Waarom dan is het ineens zo verdomd moeilijk om ze van elkaar te onderscheiden?
Be First to Comment