Skip to content

Het begin van leven 2.0: de beroerte

Computerkabels in het donker

 Van beroep ben ik leraar. Ik stond op het moment van de beroerte al meer dan 25 jaar in het onderwijs als leerkracht anglicaanse godsdienst. Het was een druk leven, vooral omdat ik les gaf op zowel basis- als middelbare scholen. Één schooljaar heb ik in zeven scholen tegelijk gewerkt, wat natuurlijk voor de nodige stress zorgde, maar waar ik ook veel voldoening in vond. Ik was veel onderweg tussen de scholen, en ik moest al mijn verschillende schoolagenda’s bijhouden en synchroniseren. Soms ging ik letterlijk direct van een klas eerstejaars in de basisschool naar een klas laatstejaars in het middelbaar, wat ik altijd een hele leuke uitdaging heb gevonden.

  7 februari 2017: die dag staat gegrift in mijn geheugen. Het was een dinsdag, en geheel onverwachts bleek het mijn allerlaatste werkdag te zijn. Het heeft een bijzondere plaats in mijn leven gekregen, niet omwille van wat ik die dag deed, maar dankzij wat ik sinds die dag niet meer heb kunnen doen.

Vanaf 8 februari zat ik thuis met knallende hoofdpijn en tintelen in mijn linkerarm. Volgens de dokters ging het waarschijnlijk om een geklemde zenuw, een overblijfsel van een oud rugletsel. Maar helaas bleek dat niet het geval te zijn. Op 13 maart zat ik thuis op de bank en kon ik ineens mijn linkerarm niet meer voelen of bewegen. Ik voelde mij ellendig en ik kon de dingen om mij heen niet goed meer zien. Toen ik naar de auto probeerde te stappen kon ik niet in een rechte lijn stappen, ik draaide steeds naar links. Ik wist het toen nog niet, maar mijn hele linkerzijde was nu verzwakt. Via de spoed werd ik opgenomen in UZ Gasthuisberg, Leuven, en al snel werd me verteld dat ik een beroerte had meegemaakt. Een bloedklonter had zich genesteld in een van de bloedvaten die mijn hersenen van zuurstof voorzien. Een deel van mijn rechterhersenhelft is afgestorven, al hebben ze het toen niet zo bot gesteld. Van spoed werd ik overgebracht naar een kamer op het vijfde verdieping in de stroke-unit, en dit werd het begin van een jarenlange revalidatieproces dat nog steeds aan de gang is.

Op naar de volgende

Accessibility Toolbar